تقویم

آخرین روز های سال 89 ست و همه به صرافت افتادن که سالی رو که گذشت سبک و سنگین کنند. سالی که آخرین سال دهه 80 ست و از چند روز دیگه وارد یک دهه جدید میشیم. امسال از پارسال برام بهتر بود. خدار را شکر. اما اگه بخوام ماه به ماه بگم ، باید مثل تقویم ورق بزنم این سال رو به پایان رو.

فروردین:عاشق میکنه بهار همه رو .من هم عاشق شدم تو روزهای آخر فروردین

اردیبهشت:تو روزها ی آخر همین ماه فارغ شدم از عشقی که به غریبه ای داشتم که میپنداشتم آشناست و ..

خرداد:پس لرزه های آن حس ادامه دارد..

تیر: تب تند زود به عرق مینشیند. حالم خوب است. مشغول بازسازی دل بی صاحب مانده

مرداد:گرما.تشنگی.روزه و حال خوب ماه سوزانده شدن گناهان

شهریور: تولدم. حال خوب ادامه دارد همچنان

مهر: بی حادثه اگر مهری در زمین مانده باشد .مانده آیا؟

آبان: سالگرد عزیزی است که رفتنش همچنان باور نکردنی ست

آذر:پاییز.پاییز.کی تمام میشوی پس؟

دی :درس و درس و درس

بهمن: کنکور لعنتی ارشد

اسفند: نفسی به راحتی . خلاصی از درس  و چشم به راه بهار

دهه 80 که شروع شد من یک نوجوان بودم که داشت میرفت دبیرستان. زمان ما دبیرستان رفتن واسه خودش رنسانسی بود .نه مثل حالا

با کلی امید و دغدغه و آرمان

به دانشگاه رفتم.

عشق رو تجربه کردم

زندگی کردن رو مشق کردم

بزرگ شدم

معنای خیلی چیزها رو فهمیدم

و حالا بعد از ده سال

وقتی برمیگردم و یک نگاه به پشت سرم میندازم. میگم :اوه ه ه ه  چه راه طولانی و سختی بود سپید. یعنی بازم جون ادامه دادن رو داری؟

دختر نوجوون  پر شور اول دهه 80 . جوون پر شور دهه 90 هم هست؟

نمیدونم

دهه شصتی ها دنیایی دارن که فقط خودشون درک  میکنند. نمیشه توصیفش کرد.

ما دهه 80 پوست انداختیم با درد. قد کشیدیم با درد. بزرگ شدیم با درد. حالا اونایی که دهه90 تازه جوون میشن آیا مثل ما درد خواهند کشید؟

فکر نکنم

جز داشتن حال خوب از خدا چیزی واسه خودم نمیخوام

خیلی وقته این تنها خواسته من از خداست

چون فهمیدم که این بزرگترین هد یه ای ست که خدا میتونه به آدم بده.

من هم از هدیه های جور واجور از همه بزرگتره رو میخوام.